नानीहरू हाँस्दा संसार हाँस्छ,
तिनीहरूको मुस्कानले बादल पन्छिन्छ।
सपना बोकेर नाना आँखाभित्र,
भोलिको उज्यालो आजैको हातमा नाच्छ।
न त युद्धका आवाजले तिनको कान दुखोस्,
न त भोक र भयले तिनको पेट कुचोस्।
पाठशाला होस् तिनको खेलमैदान,
ज्ञान, प्रेम र शान्ति होस् जीवनको पहिचान।
बालबालिका फूल हुन्—सुगन्धित र निर्दोष,
तिनकै सम्भावनामा छ राष्ट्रको विश्वास।
सुरक्षा, शिक्षा, माया होस् तिनको अधिकार,
आउँदो पुस्तालाई देऊ बराबरी संसार।
बालबालिका मात्र भविष्य होइनन्,
उनीहरू वर्तमानका शक्तिशाली आधार हुन्।
संरक्षण, सशक्तीकरण र सम्मानले मात्र,
फुल्छन् तिनीहरू—र फुल्छ हाम्रो देशको बिहान।